ป๋อ ณัฐวุฒิ กับชีวิตในวงการบันเทิง

ใครๆ เคยเห็น ป๋อ-ณัฐวุฒิ สกิดใจ โลดแล่นอยู่บนจอแก้วมานานถึง 11 ปีเต็ม เมื่อไม่นานมานี้บทบาทของป๋อก็เปลี่ยนไป มาโลดแล่นอยู่บนจอเงินเป็นครั้งแรกอย่างสวยงามกับบท ธีรพล แสนสุข แซกโซโฟนหนุ่มรูปหล่อเจ้าเสน่ห์ประจำวงไวพจน์ เพชรสุพรรณ วัย 30 ปี คนรักของราชินีเพลงลูกทุ่ง ‘พุ่มพวง ดวงจันทร์' ในภาพยนตร์เรื่อง ‘พุ่มพวง ดวงจันทร์' ซึ่งมี เปาวลี พรพิมล นักร้องน้องใหม่ มารับบทพุ่มพวง ดวงจันทร์ ที่สหมงคลฟิล์มภูมิใจนำเสนอ

ก่อนจะมาเป็นป๋อ ณัฐวุฒิ ณ วันนี้ " ผมเป็นคนเพชรบุรีธรรมดาคนหนึ่ง จบวิศวะจาก ม.รังสิต แล้วไปต่อปริญญาโท การบริหารทั่วไป มินิเอ็มบีเอ ที่ประเทศอังกฤษ พอจบกลับมาเมืองไทย ชีวิตก็หักเห จากตอนแรกที่ต้องการทำงานอย่างน้อยคงเริ่มจาก Asst. Manager เราตั้งต้นจากเป็นผู้ช่วยผู้จัดการ ตามโรงงานต่างๆ ซึ่งเป็นไลน์ผลิตวิศวะในส่วนของงานบริหาร มันน่าจะตรงที่สุดกับสิ่งที่เราเรียนมา

ในช่วงปี 2543 นั้น เป็นช่วงฟองสบู่แตก ผมหางานอยู่ 8 เดือน รู้สึกเริ่มท้อเหมือนกัน พอดีพี่เอ (ศุภชัย) เป็นรุ่นพี่วิศวะที่ ม.รังสิตก็ชักชวนผมไป แต่ผมบอกผมไม่ไปหรอก เพราะลงทุนกับการเรียนไป 8 ปีเต็มแล้ว (เรียนวิศวกรรมศาสตร์ 5 ปี ไปต่อเมืองนอกอีก 3 ปีเต็ม) แล้วผมจะมาตั้งต้นใหม่กับการเป็นนักแสดงนี่มันไร้สาระ แต่สุดท้ายชีวิตมันก็หักเหคือไม่มีใครรับทำงาน ผมก็เลยได้มาคุยกับทางช่อง 7 แล้วเริ่มมาเป็นนักแสดงกับทางช่อง 7 มาเริ่มกับเรื่อง ‘เก็บแผ่นดิน' ของอาตู่ นพพล ซึ่งฟีดแบ็กดีมาก เพราะผมได้เริ่มต้นจากครูที่ดีเรียนกับครูเล็กภัทราวดีมา แล้วได้มาเรียนกับอาตู่ในเรื่องการทำงานละคร แล้วหลังจากนั้นก็มาเล่น ‘ดาวหลงฟ้า ภูผาสีเงิน' เรื่องนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ทำให้คนทั่วประเทศรู้จักผมว่าผมคือใคร

งานแสดงแรกๆ ผมเริ่มจากไม่ชอบเลย ไม่อยากไปกองถ่าย จนเริ่มรู้สึกดี รู้สึกชอบ ผมใช้เวลา 5 ปีเริ่มเปลี่ยนความคิด มันเลยกลายเป็นความรักในงานแสดง ส่วนใหญ่มันก็เป็นงานที่ผสมกันไป การเป็นนักแสดง เป็นนักร้อง มีโอกาสได้ทำงานโฆษณา ซึ่งมันเป็นสาขาที่แตกต่างกันหมดเลย จุดเปลี่ยนสำคัญคืองานพิธีกรซึ่งก็ถือว่าสนุกดี ผมถือว่าผมมีโอกาสได้ทำงานหลากหลาย เริ่มสนุกและรักการที่ได้อยู่ในวงการนี้

จนมาถึงจุดเปลี่ยนอีกครั้งกับการได้มาเล่นภาพยนตร์ ได้รับการทาบทามจากพี่คนหนึ่งซึ่งน่ารักมาก เขาบอกว่ามีหนังของพี่ปรัชญา ปิ่นแก้ว เรื่องหนึ่งซึ่งเป็นบทภาพยนตร์ที่ดีมาก อยากให้ลองอ่านดู ซึ่งเราตั้งเป้าไว้ว่าเราจะไม่เล่น เพราะคิดว่าเราไม่น่าจะเหมาะกับภาพยนตร์ แต่พอเขาบอกว่าไม่เป็นไรลองอ่านก่อน แล้วมันเหมือนต่างคนต่างเลือกกัน อ่านแล้วผมก็วางไม่ลงเลย ผมก็เลยนัดคุยกับพี่เขา พี่คนนี้เขาบอกว่าบทคุณธีรพลนี่เขามองหาคนที่ใช่เลยมานานมากหลายปี เรื่องแปลกคือครั้งสุดท้ายแล้วเขาถามว่าจะให้ใครเล่นบทธีรพลดี เขาก็ตอบตรงกันว่า ป๋อ ณัฐวุฒิ ผมก็เลยบอกว่าถ้าคิดตรงกันเลยก็จบ ผมรับเล่นครับ ผมก็ชอบนะครับภาพยนตร์ เพราะส่วนตัวผมเหมือนเป็นการแสดงอีกสาขาหนึ่งเลย คือภาพ-ยนตร์มันเป็นจอใหญ่ มันคืออีกหนึ่งฉากละครโทรทัศน์หรือละครเวทีมันก็คืออีกหนึ่งฉาก แต่เพราะมันจอใหญ่คนดูจะนั่งจ้องจออยู่มันก็เลยกลายเป็นว่ามันจะเป็นบวกความรู้สึกลงไปอีก แล้วต้องกดอารมณ์ลงมาอีก ค่อยๆ เล่น ค่อยๆ ดูกันไป คราวนี้มันอยู่ที่การทำงานแล้ว เราเล่นเริ่มสนุกแล้ว แค่มองกันนิดเดียวรักกันแล้วนะ น้อยกว่าละครมาก ถ้าละครจะต้องมองกันให้เคลิ้มเลย แต่ภาพยนตร์มองกันนิดเดียวมันก็จะบอกความรู้สึกได้แล้ว ซึ่งละครไม่สามารถจะมาเล่นนิดเดียวได้ เพราะคนกำลังรีดผ้าไปดูไป คนกำลังผัดข้าวไป ดูไป มันต้องเล่นให้นานให้ชัด ไม่ธรรมดา ผมอาจจะเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ ซึ่งมันไม่ได้อิ่มใจจากตัวเงินที่เข้ามา หรือถ้วยรางวัลที่ได้ แต่อิ่มใจกับการทำงานที่เรารัก

เราเชื่อว่าคนที่ได้ดูฉากนี้เขาจะรู้สึกว่าผมมาไกลที่ระดับหนึ่งว่า ชีวิตจะสำเร็จหรือไม่ แต่มันต้องเดินไปแต่ละก้าว มันก็มาได้ไกล แต่สิ่งที่ผมคงบอกไม่ได้ตั้งแต่ต้นว่า ผมเป็นแค่เด็กเพชรบุรีธรรมดาคนหนึ่ง ได้มาไกลขนาดนี้ ได้ร่วมงานกับคนดีๆ ในวงการบันเทิง ผมคิดว่าผลสำเร็จคือการได้เดินเข้ามาอยู่ในวงการนี้อย่างสง่าผ่าเผย แล้วก็มีคุณธรรม ผมรู้สึกภูมิใจมากกว่า แล้วผมมองว่าผมสำเร็จกับเรื่องนั้นมากกว่า การวางตัวในวงการและเป็นแบบอย่างที่ดีในวงการบันเทิง "

ถึงบทบาทจะเปลี่ยนไปอย่างไร แต่การปฏิบัติตัวดี และเป็นแบบอย่างที่ดีในวงการบันเทิงของ ‘ป๋อ ณัฐวุฒิ สกิดใจ' ก็ไม่เคยเปลี่ยน ดิฉันคอนเฟิร์ม แล้วคุณล่ะเห็นด้วยไหม ?